donderdag 14 april 2016

Meer fysieke pijn bij grotere bestaansonzekerheid - Komt door verlies van controle over het leven

Misschien bestaat de kernfout van de neoliberale economische politiek en van het neoliberale mensbeeld er wel uit dat ze de menselijke behoefte aan bestaanszekerheid over het hoofd zien. Als je denkt in termen van nutsmaximalisatie, dan gaat het om zoiets als geaggregeerde welvaartsveranderingen en niet om de grootte van de schommelingen (de amplitude) door de tijd heen.

Hoe groter die schommelingen, hoe groter de bestaansonzekerheid. En mensen hechten aan bestaanszekerheid. Vandaar dat ze liever een gestage geringere inkomensgroei hebben dan een per saldo grotere, maar met meer ups and downs. En vandaar dat economische groei alleen dan gelukkiger maakt als hij gestaag is, dus zonder recessies.

De studie Economic Insecurity Increases Physical Pain wijst nu op het verband tussen het ervaren van economische bestaansonzekerheid en fysiek lijden. De onderzoekers wijzen er op dat ten tijde van toenemende ongelijkheid en bestaansonzekerheid in de Verenigde Staten ook de kosten van pijnbestrijding sterk toenamen. Zo steeg het gebruik van pijnstillers tussen 2006 en 2012 met de helft.

Voorts blijkt dat hoe meer een huishouden te maken heeft met werkloosheid, hoe hoger de consumptie van pijnstillers. En dat geldt ook als je rekening houdt met allerlei controlevariabelen, waaronder de uitgaven aan middeltjes tegen verkoudheid en griep. Ook blijken het zelf werkloos zijn én het wonen in een staat met een hoge werkloosheid samen te gaan met het meer ervaren van fysieke pijn.

Bovendien lijkt het er op dat bestaansonzekerheid ook echt de oorzaak is van het meer ervaren van pijn. Want als je mensen vraagt om terug te denken aan een bestaansonzekere periode van hun leven (versus een bestaanszekere), dan rapporteren degenen die aan een bestaansonzekere periode terug dachten een hoger pijnniveau (hoofdpijn, pijn op de borst, buikpijn).

En tenslotte maken de onderzoekers het plausibel dat een gebrek aan controle het tussenliggende mechanisme is. Bestaansonzekerheid vergroot het gevoel dat je geen controle over het leven hebt en dat gevoel leidt tot het meer ervaren van fysieke pijn.

Je wordt er door aan het denken gezet. Mensen hebben allereerst bestaanszekerheid nodig. En in hun economische beleid zouden overheden zich daar, netjes gezegd, wel wat meer rekenschap van mogen geven.

Geen opmerkingen: