maandag 8 april 2013

Ontmoetingssite voor geïsoleerde kinderen. Een kunstmatige oplossing voor een kunstmatig probleem

De Volkskrant maakt vandaag melding van de site mijnkameraadje.nl, bedoeld voor kinderen van 6 tot 17 jaar die geen sociale contacten hebben. Voor kinderen die wat sociaal onhandig zijn, geïsoleerd zijn geraakt doordat ze gepest worden of buitengesloten. De site is nu zes weken in de lucht en er zijn al 120 contactverzoeken gedaan (door ouders van eenzame kinderen). Initiatiefnemer is Hans Konijn, die ambulant gezinsbegeleider is. Hij realiseerde zich dat niemand zonder vriendschap kan.

En ook realiseerde hij zich dat je vriendschappen niet kunstmatig kunt creëren. Maar ja, er moet toch iets aan gedaan worden dat kinderen in onze maatschappij zo gemakkelijk sociaal geïsoleerd raken.

De oplossing mag kunstmatig zijn, maar het probleem, pesten en eenzaamheid onder kinderen, is natuurlijk ook kunstmatig gecreëerd. De kans op pesten, uitsluiting en eenzaamheid neemt sterk toe als we kinderen "opdelen" in leeftijdshomogene groepen, zoals wij in ons onderwijs gewend zijn te doen. Zulke groepen lokken gemakkelijk statuscompetitie uit. Wie is populair? Wie is stoer? En wie is onhandig, verlegen, kwetsbaar? Kinderen kunnen hard zijn, maar dat is een soort gedrag dat niet naar boven hoeft te komen. Als kinderen meer leeftijdsgemengd opgroeien, dan ontfermen de ouderen zich over de jongeren. En de jongeren voelen zich daardoor veiliger. En nemen dat goede voorbeeld over. Onderzoek wijst uit dat kinderen op scholen met leeftijdsmenging pro-socialer zijn, minder agressief en minder eenzaam.

Leeftijdsgemengd opgroeien is ook wat kinderen in de loop van de mensheidsgeschiedenis eigenlijk altijd hebben kunnen doen. Je zou kunnen zeggen dat het staat voor de natuurlijke sociale omgeving die kinderen nodig hebben. Tot wij het onderwijs en de school uitvonden en het ons wel "efficiënt" leek om kinderen van dezelfde leeftijd bij elkaar te stoppen. Voor de sociale problemen die we daarmee kunstmatig opriepen, hadden we geen oog. Maar die komen steeds meer aan het licht nu het sociale isolement van gezinnen is toegenomen en kinderen ook buiten schooltijd weinig in contact komen met kinderen van andere leeftijden. Of met andere volwassenen dan de eigen ouders.

Nu moeten we dus met kunstmatige oplossingen komen voor een kunstmatig probleem dat we zelf gecreëerd hebben. Beter lijkt mij dat we weer die natuurlijke toestand van leeftijdsmenging creëren. Waar kinderen zich veilig voelen en waarin aan hun zorgzaamheid geappelleerd wordt.

Geen opmerkingen: