We hebben in Europa nu al zes jaar lang te lijden onder een terugval in publieke kennis, dat wil zeggen, de kennis over wat je als overheid moet doen om uit een recessie te komen. Zie eerder, nu bijna twee jaar geleden, het bericht Jan Pen in 1965 en de onmiskenbare terugval in publieke kennis. Daarin citeerde ik uit het werk van de Keynesiaanse macro-econoom Jan Pen (1921-2010). Wat Arie Glebbeek toen deed verzuchten dat we in de economie en in de economische politiek een merkwaardige terugval in publieke kennis meemaken.
Gisteren heeft Syriza de Griekse verkiezingen gewonnen en lijkt in Europa het einde weer wat dichterbij te komen van een economisch onverstandig en moreel onverdedigbaar beleid.
En vandaag is er dit fraaie blogbericht van Frances Coppola: Reflections on Recovery and Reform. Ze neemt een lang citaat op van een beroemde econoom, die later in het bericht John Maynard Keynes blijkt te zijn. Als je dat citaat leest, uit een open brief aan President Roosevelt uit 1933, dan kost het geen enkele moeite om de actualiteit er van in te zien.
En dan trek je je de haren uit het hoofd, omdat je maar niet kunt begrijpen hoe het heeft kunnen gebeuren dat de Europese politieke leiders de actuele en waardevolle economische inzichten die in het verleden door grondige studie tot stand zijn gekomen, zo roekeloos overboord hebben gegooid. Wat een onwetendheid en wat een hoogmoed.
En wat een halsstarrigheid om daar zes jaar lang mee door te gaan. En wat een moreel laakbaar handelen om in plaats van te werken aan gezamenlijk economisch herstel, grote delen van de Europese bevolking zinloos te bestraffen voor niet door hen gemaakte fouten. Als je een werkloosheid van 25 procent en een jeugdwerkloosheid van 50-60 procent en een algehele verarming van de bevolking, ziet als oorbare instrumenten om jouw doel te bereiken, dan kun je wel zeggen dat je niet alleen onverstandig, maar ook moreel laakbaar, handelt.
Lees vandaag dat blogbericht van Frances Coppola.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten